Zabawy logopedyczne 2

Ćwiczenia w oddychaniu nosem:

1. Umawiamy się z dzieckiem że pałeczka którą mu pokazujemy jest czarodziejską różdżką i ma ona moc „zawiązywania buzi ” i dlatego zmusza nas do oddychania nosem. Pałeczka używana jest często w ciągu dnia podczas oglądania telewizji oglądania książek odpoczynku. Rejestrujemy czas w którym dziecko zdolne jest do prawidłowego oddychania nosem podczas spoczynku, snu.

2. Proponujemy dziecku zabawę pod tytułem „Spacer po łące”. Na łące tej rośnie dużo kwiatów. Podchodzimy do każdego kwiatka i wąchamy go, to znaczy wciągamy powietrze nosem, zatrzymujemy wdech żeby zapamiętać ten piękny zapach i wypuszczamy powietrze nosem powoli, aż do samego końca. Żeby było ciekawiej można wykonać wraz z dzieckiem kolorowe kwiaty z bibuły lub papieru i udawać ze ś prawdziwe, zrywać je i wąchać.

Ćwiczenia w prawidłowym oddychaniu ukierunkowanym na czynność mówienia:

1. Huśtanie misia na brzuchu. Najpierw pokazujemy ćwiczenie: kładziemy się na plecach, na brzuchu umieszczamy książkę, a na książce siedzi miś. Robimy wdech i wtedy nasza przepona przesuwa się w dół, a brzuch uwypukla się, wdech – przepona powraca do swojego poprzedniego położenia i brzuch opada. Dziecko obserwuję jak huśta misia na własnym brzuchu. Zachęcamy dziecko do wykonania tego ćwiczenia.

2. Łączenie ćwiczeń oddechowych ćwiczeniami gimnastycznymi. Tutaj wdech wykonujemy z jednoczesnym szybkim wzniesieniem rąk, może być na boki, może być na do góry. Wydech połączony jest z powolnym krzyżowaniem rąk z przodu lub opuszczaniem w dół .

3. Wersję tego ćwiczenia możemy wykonać z piłką. Potrzebujemy niewielkiej wielkości piłkę, najlepiej lekką, miękką, łatwą do utrzymania w dłoni. Dziecko stoi naprzeciwko logopedy, rodzica lub nauczyciela lub innego dziecka stara się wykonywać ruchy jakby stało przed lustrem. Unosi piłkę prawą ręką nad głowę Unosi lewą rękę nad głowę dotyka piłki oburącz a następnie zginając ręce w łokciach odchyla piłkę do tyłu i przesuwa ją do przodu. kiedy unosi piłkę do góry robi – wdech – znad głowy do tyłu – wydech.

3. Piłka leży na podłodze przed dzieckiem, dziecko robi skłon i tym samym wdech.
Unosi piłkę i z wydechem prostuje się.

4. Łączymy teraz ćwiczenia oddechowe z fonacją. Podczas każdego wydechu wymawiamy powoli głoskę a. A przy kolejnym ćwiczeniu – o, a następnie inne samogłoski u e,y.
Krótki szybki wdech – fonacja głoski przy długim wydechu, aż do całkowitego wypuszczenia powietrza.

5. Krótki pełny wdech i wymawiamy zdanie dwuwyrazowe wcześniej te zdania należy sobie przygotować. Mogą to być Zdania zaczerpnięte z bajek lub wymyślone przez rodzica. Na przykład: Żaba skacze. Lala płacze. Misio je. Kotek pije. Dzidziuś śpi. Piesek szczeka. Itd.

Ćwiczenia oddechowe

1. Dziecko trzyma w dłoni piórko puchowe. Na znak dany przez nauczyciela dziecko stara się jest dmuchnąć długim strumieniem powietrza tak, aby znalazło się jak najdalej od dziecka. Najlepiej zdmuchiwać z otwartej dłoni przysuniętej w pobliże ust
2. Dziecko trzyma w rączkach wiatraczki ( kilka na jednym uchwycie). Na dany znak dmucha na niedługim mocnym strumieniem powietrza tak, aby wprawić w ruch możliwie największą ich ilość. Może być tez jeden pojedynczy wiatraczek – to co macie w domu.
3. Dziecko trzyma w rączkach baloniki na dany znak stara się je nadmuchać jednym strumieniem powietrza (1 wydech).
4. Odstęp przed dzieckiem stoi zapalona świeczka. Jednym długim strumieniem powietrza dziecko dmucha na płomień tak, aby nie zgasł.
5. Po obu stronach długiego stołu stoi para dzieci (oczywiście mogą być w różnym wieku, może być też rodzic i dziecko) Przed jednym z nich leży mała piłeczka. Zawodnicy „podają” je sobie dmuchając na nią tak, aby nie spadła ze stołu.
6. Dwoje dzieci trzyma na wysokości brody karton metrowej długości. Można też to ćwiczenie wykonać na stoliku, zaznaczając jego środek. Przez środek kartonu przebiega poprzeczna kreska. Jedno z dzieci dmuchając przesuwa piórko za linię na pole przeciwnika.
7. Dziecko ma przed sobą miseczkę i słomkę do napojów. Na środku stołu stoi talerz z ziarnem preparowanego ryżu, pszenicy lub innych drobnych koralików, małych kuleczek ( mogą być tez śniadaniowe płatki czekoladowe w formie kulek). Dziecko wkłada jeden koniec rurki do buzi i wciągając powietrze zbiera ziarna i przekłada do miseczki .
8. Wokół stołu siedzi grupka dzieci, może być też cała rodzina. Na środku stołu leży piłka do ping ponga. Może być też większa rehabilitacyjna wykonana z gąbki, ważne żeby była lekka. Na sygnał „start” dzieci dmuchają na nią długim strumieniem powietrza tak, aby znalazła się od każdego z nich jak najdalej.